2 relaxte dagen Kâmpôt

De eerste dag in Kâmpôt start met een enorme plensbui en de voorspellingen zien er ook niet best uit. 10:00 uur wordt het toch droog en we stappen op twee fietsen van het guesthouse om Kâmpôt en omgeving te gaan verkennen. We fietsen via het oude treinstation de velden in en begeven ons op de natgeregende en zeer modderige zandpaden. Een off road rit op een stadsfiets. We zien dat hier niet alleen het Boeddisme en het Hindoeïsme beleden wordt maar passeren ook een Methodistische kerk en vervolgens op Fishermans Island een Moskee waar net het gebed wordt aangeheven evenals duidelijk hoorbaar in de Moskee aan de andere zijde van de rivier. Het vissermansvolk blijkt Islamitisch te zijn en we zien voor het eerst tijdens onze reis zelfs een aantal Boerka’s voorbijkomen (een Tuctuc vol). Veel spanning tussen deze bevolkingsgroepen lijkt er echter hier niet te bestaan.

Ook hier valt de vervuiling met plastic ons weer op. Bij een tempel die we passeren is zelfs een van de lotusbloemvijvers omgedoopt tot plasticberg. Het is volgens onze guesthouse-eigenaar, Ben, overigens wel zo dat de aandacht voor deze vervuiling begint te komen en er een soort statiegeld aan zit te komen op plastic flessen.

Na onze fietstocht lunchen we laat in een van de backpackerscafeetjes in Kâmpôt en we zitten nog niet binnen of het begint weer te regenen.

De volgende dag een tochtje geboekt naar het Bokor national park. Het is een bijzonder internationaal busje met 10 inzittenden die we maar liefst 6 talen horen spreken en chauffeur en gids Sapath begeleidt ons. Aan het begin van de klim van zo’n 15 km verzoekt hij ons de raampjes van het busje te openen omdat hij wat extra vermogen nodig heeft en daarom de airco uit moet. Later op de terugweg stopt hij halverwege om met een paar flesjes drinkwater de schijfremmen af te koelen en de stoom walmt de bus in. We houden echter alle vertrouwen op een behouden thuiskomst.

Dit park is de bergachtige streek ten noordwesten van Kâmpôt waar de Fransen in 1922 op Bokor Hill (1000 m hoogte) de koelte opzochten en een aantal buitenverblijven, een kerk, een watertoren en een Casino/Hotel bouwden. Later bouwde de koning van Cambodja, Norodom Sihanoek er ook een buitenverblijf, het Black Palace geheten. De resten van dit buitenverblijf van Sihanoek zijn nog te bezichtigen en het betonnen karkas van dat Casino-hotel staat als een interessant geraamte nog fier overeind en er valt goed aan af te lezen dat dit eens een mondaine plek was met een geweldig uitzicht over de zee richting ondermeer Phu Quoc. In de tweede wereldoorlog namen de Japanners deze heuvels over en nadat na de oorlog de Fransen het weer in ere herstelden is het na het Franse tijdperk in de burgeroorlog door de Rode Khmer totaal leeggeroofd en vernield. Na de bevrijding door de Vietnamezen in 1979 is het karkas als zodanig min of meer geconserveerd en als bezienswaardigheid bewaard gebleven. Er loopt een prachtige asfaltweg naar boven waar al een groot resort staat en blijkbaar druk gebouwd wordt aan appartementen, nieuwe resorts en twee casino’s. Men heeft dus grote plannen met dit gebied en over een jaar of vijf zal het er wel totaal anders uitzien. Overigens staan overal langs de prachtige asfaltweg rode waarschuwingsborden dat je de natuur niet in mag vanwege gevaar van achtergebleven mijnen van de rode Khmer en bommen van de Amerikanen. Er leven hier ook olifanten en ander groot wild dat blijkbaar ook nogal eens sneuvelt op dat oude wapentuig. Dat grote wild hebben we niet gezien maar wel de bijzondere neushoornvogels die hier rondvliegen en die we alleen van de dierentuin kennen. Sapath heeft ook zijn nieuwe speeltje meegenomen, een drone, en tijdens de bezichtigingen van de verschillende attractie laat hij deze aangestuurd met zijn IPhone 6 boven de objecten rondvliegen. Een aantal foto’s daarvan zet hij voor ons op zijn Facebookpagina en een paar daarvan hebben we in het blog gezet.

Kortom weer een trip die zeer de moeite waard was en we van nagenoten hebben tijdens een heerlijke vegetarische Fallafel vergezeld van een flesje wijn bij een klein restaurantje genaamd Simpel Things, gerund door jonge mensen uit Rusland. Een aanrader voor eenieder die hier ooit eens beland.