Naar Phu Quoc

We gaan vandaag terug naar Vietnam. Het vakantieeiland Phu Quoc, 40 km voor de kust van Kâmpôt. De reis er naartoe kost echter de hele dag omdat er geen Ferry van Cambodja naar dit eiland gaat en we via het vasteland eerst naar de vertrekplaats van de Ferry, Hà Tiên in Vietnam moeten. Er schijnt ook nog een dispuut te zijn over Phu Quoc, dat door de Fransen ooit aan de Vietnamesen is geschonken maar waarvan de Cambodjanen vinden dat het van hen is. We boeken in een keer de reis van ons Guesthouse naar Phu Quoc en worden om 10:00 opgepikt. We hebben voor de verandering weer eens een chauffeur die niet vrolijk kijkt en zich aan geen enkele verkeersregel houdt en komen rond 11:20 bij de grens aan, waar een dame onze paspoorten en die van onze medepassagiers, (twee Canadese meiden en een jonge Australiër) in wil nemen en afgaande op de goedkeurende blik van onze chauffeur die dit normaal lijkt te vinden gaan we schoorvoetend akk ord. De jonge Australiër - die slechts op en neer gaat naar de grens om zijn visum voor Cambodja te verlengen via een oversteek naar Vietnam - had in het busje om 10:30 zijn eerste biertje al opengetrokken en biedt vanuit zijn meegebrachte koelboxje er ons ook eentje aan. Het is een aardige en spraakzame vent die na een reis door Europa vanwege opdrogen van zijn geld in Kâmpôt is blijven hangen en daar bij een guesthouse werkt voor kost en inwoning. 
Na twintig minuten wachten komt de dame op de brommer onze paspoorten naar de Vietnamese douane brengen en begeleidt ons langs de twee in- en uitcheckloketten en langs de medical check (opnieuw 1 dollar). Om problemen te voorkomen besluit ik op de medische verklaring die we in moeten vullen maar te liegen over mijn buikloop in Siem Reap. Na het afstempelen van onze paspoorten op naar de laatste slagboom. Daar worden we tot onze verrassing toch nog een keer teruggestuurd omdat er volgens de betreffende douanier een krabbel onder de entreedatumstempel ontbreekt. Ik weer terug naar het poortgebouw waar de betreffende douanier onze paspoorten wel OK vindt en me weer terugstuurt naar de slagboom. Na wat getelefoneer mogen we uiteindelijk toch Vietnam betreden. De ongetwijfeld aanwezige logica achter deze procedures is ook bij deze grensovergang voor ons weer niet te achterhalen. We hebben een multi-entry visum voor Vietnam en twee stempeltjes van exit uit Cambodja en entree in Vietnam lijken ons dan ‘all there is to do’ en in twee minuten te regelen.

Kampot travel zorgt er echter keurig voor dat we van het ene tussenpunt naar het andere komen en via de Cambodjaanse grenspost, de Vietnamese grenspost, een kantoortje van Kampot travel in Hà Tiên bij de Ferryhaven belanden en rond 15:30 landen we aan op Phu Quoc. Het zicht is veel beter dan gisteren en vanaf de boot konden we Cambodja met Bokor Hill nog mooi zien liggen. S’avonds genieten we nog even van de zon en zijn ondergang vanaf het strand vlak achter ons hotel en eten daarna in een onooglijk klein eettentje vlak aan het strand als diner een heerlijke vers gebarbecuede red snepper. De vermoeidheid van de reis is daarmee weer snel vergeten.

1ste dag Phu Quoc

De volgende ochtend huren we bij gebrek aan fietsen een scooter en verkennen Duong Dong, het enige stadje op Phu Quoc en rijden daarna via het voormalige vliegveld verder naar de noordzijde van het eiland. Daar eindigen we bij een klein strandje waar we nog niet zitten of het begint te plenzen. We eten en drinken er wat, maar het houdt niet op met regenen en op een gegeven moment besluiten we - uitgerust met twee van de strandtenthouder gekregen vuilniszakken - de regen maar te trotseren en terug te rijden. Halverwege wordt het droog en we komen redelijk ongeschonden weer bij ons hotel aan. Op naar het strand bij ons hotel om met een biertje in de hand te genieten van de weer verschenen zon en een vers voor ons geschilde ananas maakt het vervolgens nog zonniger. S’avonds bij zonsondergang, deels bijgelicht door kerstverlichting, ook op het strand gegeten. Blijft bijzondere gewaarwording in dit jaargetijde maar wel ook een paradijselijk gevoel.

S'avonds nog even de TV aangezet en wie komen er direct in beeld: Het Nederlands elftal uit 1988 inclusief 'de Generaal' met o.a. Berry van Aerle en Hans van Breukelen vanuit het PSV-stadion, in een Britse documentaire over de door Nederland gewonnen Europese kampioenschappen, onverstaanbaar nagesynchroniseerd door de Vietnamezen. Grappig!