HCMC dag 3 en 4

20 december

Een lange dag in de bus voor bezoek aan de Cao Dai tempel in Tay Ninh 100 km ten Noord Westen van HCMC en daarna de Cu Chi tunnels die 40 km van HCMC vandaan liggen. Een gebedssessie in deze tempel waarin het geloof beleden wordt dat tracht de verschillende oude ‘geloven’ van dit werelddeel (het Boedisme, het Taoisme en het Confusionisme) samen te voegen tot een religie om daarmee ook de vrede in de wereld te bevorderen, is echt een bezoek waard. We zijn net op tijd voor een van de vier gebedssessies en mogen deze vanaf het balkon boven de ingang bijwonen. Je kunt aan de hoeveelheid schoenen aan de stoeprand wel zien dat het daar dringen was. Onderweg een tussenstop bij een soort sociale werkplaats voor ‘onfortuinlijke’ slachtoffers van agent orange. Ze leiden onder andere aan allerlei vergroeiingen zoals open ruggen die destijds in de baarmoeder al ontstaan zijn. In de paar uur dat ze daar per dag werken maken ze prachtig lakwerk dat daar  te koop wordt aangeboden.

Na het bezoek aan de tempel rijden we naar een van de plaatsen waar je de opzet van de Cu Chi tunnels kunt bekijken. Er wordt je uitgelegd hoe dit slimme verdedigingssysteem van de Vietcong de Amerikanen de stuipen op het lijf joeg en ze zover bracht het hele gebied met 'agent orange' en napalm te ontbladeren om het vervolgens met duizenden bommen volledig te vernietigen. De beroemde foto van het meisje dat wegrende nadat haar rug verbrand was met napalm en onlangs nog in het nieuws was omdat de algoritmes van facebook het als kinderporno zagen, is ook in dit gebied genomen, in het plaatsje Trang Bang. Als je wilt kun je er ook nog zelf een van de destijds gebruikte geweren of zelf een mitrailleur bedienen. Kosten per kogel ongeveer 2 euro. De veelvuldige schoten die afgaan maken het beeld enigszins surrealistisch. Herhaaldelijk is er ook een salvo bij van een van de mitrailleurs dat snel geteld toch minimaal 20 euro kost. Uiteraard kruipen ook wij daarna nog door de stukjes tunnel die voor de toeristen gerestaureerd zijn en aanvaarden we vervolgens in het donker de nog 2 uur durende busreis naar HCMC. Het was vermoeiend, maar je moet het toch gezien hebben.

21 december 

Vandaag doen we het rustig aan en gaan op stap voor een aantal cadeautjes voor de thuisblijvers en combineren dat met een bezoek aan het museum voor fijne/schone kunst (het Fine Arts Museum). Eerst laat Liesbeth nog even haar nagels behandelen terwijl ik ondertussen de kookcursus voor morgen ga boeken en nog wat rondslenter en fotografeer in de nauwe straatjes van het backpackersdistrict Pham Ngu Lao waar wij met ons hotelletje ook tegenaan zitten. 

Het bezoek aan het Museum is voor ons beiden een schot in de roos. Het museum bestaat uit 3 voormalige villa’s die allen een voorbeeld zijn van verfijnde/schone? Frans/indochinese Architectuur. Op zichzelf dus al een genot om doorheen te lopen. De toegang kost geen drol (40 ct pp) en het is er in tegenstelling tot de meeste attracties die we hebben bezocht heerlijk rustig. De getoonde kunst vonden we zeer de moeite waard. Niet alleen vanwege de hoge kwaliteit ervan maar ook omdat een deel ervan ons terugbracht bij veel momenten van onze reis. Er was onder andere een expositie gewijd aan schilderijen en pentekeningen uit de oorlogstijd en daarnaast een prachtige serie schilderijen met als onderwerp Vietnamese landschappen. We zien een mooie serie met aanzichten van Vietnamese dorpjes inclusief een paar ’floating villages’ en ook een prachtig schilderij van dezelfde kunstenaar waarschijnlijk gemaakt in Halong Bay. Zouden we zo boven de bank willen hangen. Als afsluiting van dit bezoek in het met stijl ingerichte Museum restaurant van een heerlijke lunch genoten die ook nog eens in stijl werd opgediend. Als ik online zou werken in HCMC zou ik hier dagelijks te vinden zijn.

We sluiten de dag af met een etentje bij Cyclo Resto, het restaurantje waar we morgen, tijdens onze laatste dag in HCMC toch nog een Cooking Class gaan volgen. Dit is een wat verborgen gelegen restaurantje dat je een vijfgangen menu serveert waarin je niets te kiezen hebt maar waar wel elke gang verrukkelijk is tot een bijzonder kopje koffie aan het eind toe. De ontvangst is daarbij allerhartelijkst en het enige puntje wat we hadden was het ontbreken van enige adempauze tussen de gangen. Bij het afrekenen vraagt onze serveerster of we een beoordeling op tripadvisor willen plaatsen. Voordat ik het weet heeft ze mijn telefoon in handen, opent de bewuste pagina in de App voor me en vult de gewenste 5 sterren vast in. Ik mag nog wel zelf de uitleg erbij verzinnen. We gunden het haar van harte en zien uit naar de cursus van morgen.