Oudomxai en reis naar Nong Khiaw

20 en 21 november 

Gisteren hebben we de omgeving van Oudomxai op de fiets verkend. We hebben bij de tourist office drie mountainbikes en een brommer gehuurd, vervolgens eerst met de door mij meegebrachte multitool de remmen en de versnellingen nog afgesteld en hebben daarmee zo’n 40 km afgelegd. Eerst naar een dorpje van het Hmong bergvolk die zelf ook wat verwonderd keken naar hun westerse bezoekers maar het wel leuk leken te vinden. Met name de kinderen vonden het prachtig om door ons te worden vereeuwigd. We passeren op weg naar het dorp een zelfgebouwde brug op pijlers van grote bamboemanden gevuld met steen. Mijn oude liefde voor mijn eerste studierichting de weg- en waterbouw leeft hier weer helemaal op. We passeren nog een tempel met school daarbij, waar de jonge monniken ons weer gastvrij ontvangen en we nog wat plaatjes schieten. Vervolgens op weg naar het dit jaar geopende resort midden in de natuur: Nam Kat Pa La. Aanvankelijk over het asfalt en daarna zo’n 12 km over een dirtroad die behoorlijk omhoog gaat bereiken we het uitermate luxe oord waar meer personeel lijkt rond te lopen dan er gasten zijn. Misschien ook niet zo vreemd als je als bezigheden activiteiten aanbiedt als abseilen aan een kabel, raften en klimmen die vooral geschikt zijn voor jongeren terwijl een verblijf er 125 dollar per nacht kost. We genieten er - alvorens de terugtocht te aanvaarden - wel in een prachtige ambiance van een westerse lunch i.c.m. een op ijs geserveerd biertje. Na terugkomst de dag afgesloten met een zonsondergang bij de Phu Tat tempel. Al met al was het een topdag en ook heerlijk om weer even te kunnen fietsen (ook al waren het veel te kleine barrels). 

Vandaag van Oudomxai naar Nong Khiaw gereist. Bij het touristoffice was ons medegedeeld dat we voor de reis naar Nong Khiaw een uur van tevoren pas tickets konden kopen. De hoteleigenaar geeft bij navraag s’avonds echter aan dat we dan wel eens geen plek in de bus zouden kunnen hebben. Hij gaat ons opnieuw helpen en zorgt ervoor dat er een extra busje gaat rijden die ook nog twee Zwitserse meiden die in hetzelfde hotel logeren kan vervoeren. Hij brengt ons s’morgens naar het busstation waar een comfortabele ‘VIP’-bus klaarstaat en in de veronderstelling dat die voor ons zessen is kopen we de tickets en gaan we op ons gemak nog wat eten inslaan. Vlak voor het vertrek melden zich steeds meer reizigers voor het busje en even dreigt Marcel niet meer mee te kunnen. Er ontstaat even een wat gespannen situatie tussen Marcel, Eline en een andere Backpacker die zijn handbagage al naast Eline in de bus had staan maar uiteindelijk wordt door de chauffeur de bagage verplaatst en komen daaronder nog twee stoelen te voorschijn.

De reis gaat merendeels over een recent goed aangelegde/verbeterde weg door een prachtig landschap met ondermeer een pas van 1300m waar we de omringende bergen doorheen zien steken. De chauffeur is een bedaarde Laotiaan die rustig rijdt en zijn medeweggebruikers de ruimte gunt, hetgeen tot een heel andere reisbeleving leidt dan twee dagen terug. Aangekomen in het backpackersplaatsje aan de Nam Ou rivier ervaren we direct de relaxte sfeer die hier hangt. We genieten van een lunch in een indiaans restaurantje rusten wat uit en genieten vanuit ons guesthouse van het prachtige uitzicht op de rivier. We besluiten direct hier wat langer te blijven en boeken nog twee nachten bij. S’avonds bij het eten hebben we alle vier last van een lichte hoofdpijn en we vermoeden dat dit met het slikken van de malariatabletten te maken heeft waar we eergisteren mee zijn begonnen.