2 dagen Nong Khiaw

Gisteren een rustdag genomen die we o.a. benut hebben voor het plannen van de resterende reis. De volgende stop wordt Luang Prabang waar we als stellen uit elkaar gaan. Marcel en Eline blijven nog even in Laos en wij vliegen vanuit Luang Prabang naar Siem Reap in Cambodja. We boeken vast de vliegreis en het hotel in Siem Reap. S’middags lopen Liesbeth en ik nog naar de 3 km verderop gelegen Pha Tok Cave, waar tijdens de geheime oorlog van de Amerikanen de guerrilla-strijders samen met de bevolking hun toevlucht zochten en bezoeken we ook nog het daarbij gelegen dorp.

Vandaag een boottour gemaakt met een gids naar het 8 km stroomopwaarts gelegen Mong Ngoy Neua. Dit dorp heeft voor Marcel en Eline nog een speciale betekenis omdat 4 jaar terug een vriendin van hun dochter Lisan, Rianne Brouwer, hier op 18 jarige leeftijd overleden is. Ze werd destijds samen met haar Australische vriend die ze tijdens haar reis ontmoet had dood in hun hostelkamer gevonden en het is nooit duidelijk geworden wat de doodsoorzaak was. Na het bezoeken van het dorp en het hostel waar Rianne overleden is lopen we door een idyllisch landschap naar de 3 km landinwaarts gelegen waterval en nuttigen daar de door onze gids Tom meegetorste lunch. Marcel waagt zich nog onder de waterval en laat zich daar door ons vereeuwigen. 

Tom is een geëngageerde vent van 27 die ons veel vertelt over dit gebied en zijn bevolking en ook wat er tijdens de oorlog hier gebeurd is. Hij is pachter van een van de voormalige schuilgrotten die zo’n 5 km ten westen van Nong Khiaw ligt en runt daar met zijn vrouw ook een restaurantje. Na terugkomst van de waterval leggen we een deel van de terugreis over de rivier per kayak af en belanden daarbij ook nog in een kleine kudde varkens die net besloten hebben de rivier zwemmend over te steken. Bij aankomst in Nong Khiaw praten we nog even na met Tom en nodigen we onszelf uit die avond nog bij hem in zijn restaurantje te komen eten. we realiseren ons later pas dat zijn wat afgelegen restaurantje wellicht s’avonds niet open is en hij wel eens geen nee tegen ons had durven zeggen. We worden die avond in ieder geval hartelijk ontvangen en zijn inderdaad de enige gasten die overigens door zijn vrouw een heerlijke Laotiaanse maaltijd krijgen voorgezet. Ondertussen vertelt Tom ons over zijn jeugd en opleiding, zijn tijd als monnik, zijn werk voor de gemeenschap en de wijze waarop hij zijn vrouw veroverd heeft inclusief de kosten daarvan bestaande uit een bedrag van 4 miljoen kip aan de familie van zijn vrouw (inclusief de bedongen 20% korting), 5 miljoen voor een bruidssierraad en nog eens een aantal miljoenen voor het feest waar 350 gasten voor waren uitgenodigd. Hij heeft het uiteindelijk mede vanwege de steun van een Amerikaanse vriend als mecenas allemaal bij elkaar kunnen schrapen en is nu al weer ruim 5 jaar gelukkig getrouwd. We (Marcel, Tom en Leon) sluiten af met een slokje van het plaatselijke destillaat waar Tom nog speciale kruiden aan heeft toegevoegd en laten ons per Tuctuc weer terugbrengen naar ons Hostel. Overigens ook nog aardig om te vermelden dat een bus vol chinezen in ons guesthouse en de omliggende guesthouses is neergestreken. Het zijn blijkbaar de mannen met hun aanhang die 40 jaar geleden de brug over de rivier de Nam Ou gebouwd hebben en de brug nog eens gezamenlijk komen bezoeken. Onze gastheer slooft zich uit om een lekkere maaltijd voor ze neer te zetten en wij zien dat ze deze in 15 min wegsloeberen en vervolgens het restaurant weer snel te verlaten. Onze gastheer vertelt ons s’avonds ook nog dat hij het eetgedrag van de Chinezen ook niet begrijpt en dat ze zich ook in de gehuurde kamers misdragen. Ze maken er blijkbaar een beestenboel van, roken terwijl dat niet mag en ook wij horen ze als onze buren luidrochelend en spugend over de galerij lopen. Overigens voerde Marcel nog een gesprek met een van hen die goed Engels sprak en zeer beschaafd en bovendien belezen over kwam.

Al met al was het weer een leuke en enerverende dag.