Dien Bien Phu en reis naar Laos

Vandaag in Oudomxay, Laos aangekomen. 

Gisteren nog besteed aan het nader verkennen van Dien Bien Phu. Het is een nogal lelijke en stoffige stad bewoond door in de regel vriendelijke en goedlachse Vietnamezen die overigens met hun brommertjes de stad tot en met de smalle paadjes tussen de kraampjes op de markt, onveilig maken. We gebruiken deze dag om meer te weten te komen over de legendarische slag om deze stad die beslissend was voor het einde van de Franse bezetting van Indochina.

In mijn geboortejaar (Leon) werden de Fransen hier door de Vietminh onder leiding van de legendarische generaal Giap verslagen en naast een museum daarover zijn de belangrijkste strategische heuvel waar de finale slag plaatsvond genaamd A1, het ereveld voor de gesneuvelde Vietnamese soldaten en de bunker van de Franse bevelhebber de Castries te bezoeken. Ook leidt een enorme trap midden in Dien Bien Phu naar de top van heuvel D4 waar een pompeus standbeeld de herinnering aan de slag levend moet houden. We bezoeken beide heuvels, het museum en de bunker, proeven nog wat van bijzonder eten dat ons wordt aangereikt door mannen die een tafeltje van ons vandaan zitten en slenteren nog wat over de markt aan de oever van de rivier. Na een herhaald bezoek aan het veganistische restaurant waar we met de eigenaresse ook nog de wereldpolitiek en met name ook verhouding tussen  China en Vietnam bespreken, gaan we er vroeg in zodat we enigszins uitgerust in de om 6:00 vertrekkende bus naar Oudomxay in Laos kunnen stappen. 
 
De reis naar Laos begint hectisch. Met de taxi op het station aangekomen worden we door een aantal mannen bestormd die ons allemaal in hun eigen bus willen duwen. Ik (Leon) heb last van mijn rug en kan daarmee het getrek aan mijn lijf en bagage al helemaal niet hebben. Het blijft even onduidelijk wat de bus is waar we kaartjes voor hebben maar uiteindelijk komen we daar toch in terecht en worden onze rugzakken en koffertjes op het dak gehezen. Vervolgens begint een reis met veel tussenstops, vooral om goederen op en in de bus te laden. De bus blijkt zowel voor mensen als goederenvervoer te dienen.  Aan de grens wordt de belading van de bus niet eens bekeken. Hoe anders is dat met onszelf. Eerst verwarren we zelf de exitprocedure aan de Vietnamese kant met de entree aan de Laotiaanse kant en lukt het Marcel maar niet de gereedgehouden 35$ voor het visum aan de Vietnamezen kwijt te raken. Vervolgens denken we visums te kunnen kopen bij het wisselbureau van de Vietnamezen waar we door een van heengelokt zijn. Na het verkrijgen van de exitstempel Vietnam stappen we weer in de bus die ons een aantal kilometer verderop aan de echte grens brengt waar we 4 loketten langs moeten en evenzoveel keer een bedrag in dollars moeten afrekenen met als sluitstuk een medische check die bestaat uit het tegen je slaap houden van wat vermoedelijk een thermometer is die bij ons gemiddeld 33 graden aanwijst. Na de opmerking dat dit een uitstekende temperatuur is wil hij graag 5000 Kip (75 dollarcent). Een Nederlands stelletje blijkt niet genoeg dollars meegenomen te hebben om de procedure in zijn geheel te kunnen doorlopen. Marcel helpt ze uiteindelijk uit de brand door ze 20 dollar voor te schieten. 

Bij aankomst in Oudomxay neemt de chauffeur met onze conducteur nog een half uur om 800m verwijderd van ons hotel te gaan lunchen. Uiteindelijk worden we naar het 3 km verderop gelegen busstation gebracht en laten we ons per Tuctuc naar ons hotel vervoeren. Al met al was het een pittige reisdag over smalle, bochtige bergwegen met een chauffeur die luid toeterend nogal eens op kamikazeachtige wijze inhaalmanoeuvres uitvoerde. De reis ging overigens door een prachtig dik begroeid berglandschap deels onder, deels boven en deels in de wolken. 

De ontvangst in ons hotel maakt echter alles weer goed. De jonge eigenaar spreekt redelijk goed Engels en doet alles om het ons maximaal naar de zin te maken. Hij rijdt Marcel naar de toeristoffice en brengt ons s’avonds naar zijn favoriete restaurant. Ik mag zelfs zijn laptop lenen om alsnog de Laotiaanse Open Source Map op mijn Garmin te installeren (dat was ik thuis even vergeten).