Battambang en omgeving

Vandaag weer ontdekt dat wat deze reis zo bijzonder maakt toch in het gewone zit. Na het toeristencircus Siem Reap krijgen we in Battambang weer echt het gevoel dat we op reis zijn in een andere cultuur en komen we weer wat dichter bij het gewone leven van de mensen hier. En dat kontakt met die mensen en hun dagelijkse bestaan dat leidt iedere keer weer tot verwondering, bewondering en vandaag ook tot afgrijzen.

We huren s’ochtends twee stadsfietsen en rijden daarmee langs een aantal architectonische highlights van de stad waaronder de vele tempels maar ook een aantal gebouwen uit met name de koloniale tijd. Je herkent de Franse bouwstijl, zelfs in de eerste betonnen brug en de watertorens. We spreken bij een van de tempels een aantal jonge monniken die groenten aan het snijden zijn terwijl een andere achteloos een sigaret staat te roken. We weten uit Laos dat veel jongeren een tijd monnik worden om fatsoenlijke scholing te kunnen volgen maar hoe het nu precies zit wordt ons nog steeds niet duidelijk. Hun beheersing van het Engels is daarvoor te matig. Onze tocht voortgezet naar het zuiden, de stad uit. We komen op het platteland en zien hoe armoedig het bestaan ook hier veelal is. We belanden bij het beginstation van de “Bamboo Train”, waar je je op het bewaard gebleven door de Fransen aangelegde spoor op een trolley bestaande uit een stalen frame met daarop een bamboemat je voor 5 dollar 7 km op en neer door het vlakke land kunt laten rijden. Het staat als attractie in de lonely planet maar we zien de lol ervan toch niet in en keren terug naar de stad. Aan de rand van de stad, tijdens het passeren van een tempel, zien we een versierde kist op een verhoging met wat drukte eromheen. Hier blijkt zojuist de crematie van een moeder, oma en overgrootmoeder van 77 te hebben plaatsgevonden en we betreden het tempelterrein op het moment dat de kinderen en kleinkinderen de as van moeder en oma aan het onderzoeken zijn op herkenbare delen zoals botdelen en tanden. Dit wordt ons verteld door een van de kleinkinderen die heel goed engels spreekt en ons de ceremonie toelicht. Ze vertelt ook dat als een kleinkind een tand of kies van Oma ontdekt dit geluk brengt. Dat was echter nog niet gelukt en op mijn vraag of Oma nog wel veel tanden had lachte ze veelbetekenend. 

In de namiddag huren we een tuctuc die ons naar een 18 km zuidwestelijk gelegen solitaire berg de Phnom Sampow brengt om daar naar de “killing cave” en het uitzwermen van de vleermuizen uit de Bat Cave te gaan kijken. We zijn wat laat en we worden door de Tuctuc-driver aangeraden achterop twee scooters te klimmen om de steile weg naar de killing cave af te leggen. Ik zit achterop bij een idioot die toevallig ook nog een scooterstuur kan vasthouden en als een raket naar boven stuift. Boven aangekomen loopt hij om onduidelijke redenen luidkeels al lachend de naam van Pol Pot te roepen. Niettemin maakt de plek waar veel slachtoffers vanaf een gat bovenin de grot op de circa 30 m lager gelegen grotvloer gekieperd werden op ons wel veel indruk. De nogal letterlijke verbeelding van het drama van de moorden en martelingen in de vorm van een soort tempelbeelden doet echter nogal potsierlijk aan en draagt niet echt bij aan de beleving van dit drama. Na terugkomst vertelt onze driver Sophat ondermeer dat hij 11 was toen Pol Pot werd verdreven en dat 2 zussen van hem tot de slachtoffers behoorden.

Het uitzwermen van de vleermuizen is een zeer bijzondere belevenis. In circa 20 minuten tijd zwermen bij het ondergaan van de zon naar schatting zo’n tien miljoen! Vleermuizen naar buiten om te gaan foerageren boven de omliggend rijstvelden en een deel vliegt blijkbaar ook naar het 5 km verderop gelegen Tonlé Sap Meer waar ze ook op kleine visjes schijnen te jagen. Je weet echt niet wat je ziet en ik heb een korte video op de blog gezet om iets van het gebeuren over te dragen. Na terugkomst lekker gegeten bij een klein restaurantje. Het was weer een topdag.